فرازهایی از وصیت یک پشت کنکوری

کنکور حق است!

دوستان عزیز و دلبندم سلام

بی شک هم اکنون که این مطلب را می خوانید، من بین شما نخواهم بود و در کنج خانه یا کتابخانه مشغول خر زدن می باشم!
در درجه اول از همه تان می خواهم که ناراحت و آزرده خاطر مباشید.

در درجه دوم از شما چیزی نمی خواهم!!

اما روی سخنم با توست! ای مخترع کنکور... 

الهی سقف آرزوت خراب بشه روی سرت، بیایی ببینی که همه حلقه زدن دور و برت!

مادر عزیزم...
از تو می خواهم با دقتی مضاعف سریال های تلویزونی را دنبال کنی تا بعد از اتمام کنکور یک به یک آن ها را برایم تعریف نمایی. تو خود خوب می دانی که من روزانه 10 تا 18 ساعت جلوی تلویزیون دراز کشیده ام.
مادرم از هیچ یک از سریال ها غافل نشو! شاید مجددا پخش نشود!

پدر خوبم...
لطفا" این قدر در دلت فرزندت را فحش کش نکن که این نره غول تا کی می خواهد به بهوونه درس خواندن بخورد و بخسبد!! تو خود می دانی ... می دانی می دا.... نه هیچی بی خیال! از وضعیت درسی من تو خود هیچ ندانی بهتر است!!

و تو ای برادرم...
هیچی بیخیال! شما زندگیتو بکن!!!

و تو ای عادل فردوسی پور این قدر نود پخش نکن، اونم تا بوق سگ. مگه نمی بینی من کنکور دارم؟!

و ای همه رقیبان من در عرصه ی کنکور ... 
الهی جزّ ِجیگر بگیرید...!!!